طغرای مشهدی
شمارهٔ ۱۴
۱
داری دولبی که از ازل هم نمکند
در بزمگه شراب حسنت گزکند
۲
دارند جدایی به گه خنده ز هم
چون نوبت بوسه می شود، هر دو یکند
نظرات